آیا می‎‏‌دانید روزانه یک میلیون نفر در دنیا مبتلا به عفونت مقاربتی می‌شوند!؟

عفونت‌های مقاربتی، بیماری‌های هستند که از فردی به فرد دیگر در حین برقراری هرگونه رابطه جنسی منتقل می‌شوند. به دلیل آنکه عامل بیماری‌زا در زمان رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، به آنها عفونت‌های منتقله از راه جنسی نیزگفته می شود. نکته مهمی که ضرورت دارد بدانیم اینست که رابطه جنسی فقط شامل رابطه واژینال و مقعدی نیست بلکه بوسیدن، رابطه جنسی دهانی و استفاده از اسباب بازی های جنسی را نیز شامل می شود.

تاریخچه پیدایش بیماری‌های مقاربتی به هزاران سال می‌رسد، اما خطرناک ترین نوع آن یعنی سندرم نقص سیستم ایمنی اکتسابی (ایدز) در سال 1984 شناخته شد. بسیاری از عفونت‌های آمیزشی قابل درمان اند، اما تا کنون درمان مؤثری برای بیماری ایدز، ویروس پاپیلومای انسانی، کشف نشده است. همچنین بیماری سوزاک که قبلاً به راحتی قابل درمان بود، در حال حاضر نسبت به آنتی بیوتیک های اولیه مقاوم شده است

بسیاری از افراد ممکن است مبتلا به عفونت‌های مقاربتی باشند، اما هیچ گونه علامت مشخصی نداشته باشند. دراین شرایط می‌توانند به راحتی بیماری را به شریک جنسی خود منتقل کنند. بنابراین افزایش آگاهی عمومی وآموزش درمورد روش های پیشگیری باید از اولویت های هر فرد و جامعه ای باشد.

تنها راه و مطمئن ترین روش پیشگیری، خودداری از برقراری رابطه جنسی است. رابطه جنسی در شرایطی که فقط یک شریک جنسی داشته باشید و هر دو شریک از نظر بیماری‌های آمیزشی سالم باشند نیز رابطه جنسی امن تلقی می‌شود. بیشتر افراد فکر می‌کنند که بوسیدن یک فعالیت سالم است، اما متأسفانه بیماری های مانند تب خال( هرپس) و سیفلیس از طریق همین بوسیدن منتقل می‌شوند. به خاطر داشته باشید که تمام روش‌های برقراری رابطه جنسی دارای خطراتی‌اند.

استفاده از کاندوم به پیشگیری از بسیاری از عفونت‌های آمیزشی کمک می‌کند، اما متأسفانه این روش قادر به حفاظت کامل در برابر بیماری هایی مانند ایدز، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی و سیفلیس نمی‌باشد. یکی از راههای پیشگیری از انتشار بیماری‌های آمیزشی، شناسایی افرادی که در معرض خطر هستند و مشاوره و درمان آنهاست.

براساس آمار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، روزانه بیشتر ازیک میلیون مورد جدید ابتلا به عفونت‌های مقاربتی در بین افراد 49-15 ساله تشخیص داده می شود. این رقم برای چهار عفونت کلامیدیا، سوزاک، تریکومونازیس و سیفلیس به بیشتر از 376 میلیون نفر سالانه می رسد.

عفونت‌های مقاربتی اثرات زیادی بر سلامت همه‌ی افراد جامعه اعم از بزرگسال و کودکان می‌گذارد. درصورتی که درمان نشده باقی بمانند می توانند منجربه مشکلات جدی و مزمن مانند مشکلات عصبی، قلبی-عروقی، ناباروری، مرده زایی و افزایش خطر ابتلا به ایدز شوند.

درسال 2016، سفلیس به تنهایی منجر به 200 هزار مرده زایی در جهان شده است. به طور میانگین از هر 25 نفر یک نفر مبتلا به حداقل یک نوع از عفونت‌های مقاربتی است. بیماری‌های مقاربتی از طریق روابط جنسی محافظت شده قابل پیشگیری‌اند، که شامل استفاده مداوم و درست از کاندوم و آموزش در زمینه سلامت جنسی‌اند.

عفونت آمیزشی سوزاک

سوزاک یک عفونت باکتریایی است که توسط باکتری نیسریا گونورآ و ازطریق تماس جنسی منتقل می‌شود. سوزاک از قدیمی‌ترین بیماری‌های آمیزشی شناخته شده است. برخلاف باور‌ عموم، سوزاک از طریق صندلی توالت فرنگی یا تماس با دستگیره های در منتقل نمی‌شود. عامل بیماری سوزاک برای رشد و تولید مثل نیازمند شرایط ویژه ای است و تنها چند دقیقه می‌تواند در خارج از بدن زنده بماند. همچنین نمی تواند برروی پوست دست ها، پاها و بدن به حیات ادامه دهد.

این باکتری تنها در نواحی مرطوب بدن به ویژه در واژن و سرویکس زنده می‌ماند. در صورت رابطه جنسی دهانی و مقعدی در گلو و مقعد نیز یافت می‌شود. 

علائم سوزاک

اغلب افراد مبتلا به سوزاک به ویژه در مراحل ابتدایی فاقد علامت‌اند. زمانی که خانم ها علائم و نشانه هایی را تجربه می‌کنند شامل موارد زیر است.

• سوزش ادرار
• تکرر ادرار
• ترشحات زرد رنگ واژینال
• قرمزی و تورم ناحیه تناسلی
• خارش و سوزش واژینال

در صورت درمان نشدن، سوزاک منجر به عفونت شدید لگن، التهاب لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها می‌شود. این عفونت همچنین ممکن است مفاصل را درگیر کرده و باعث آرتریت و التهاب مفاصل شود. عفونت سوزاک در لوله‌های فالوپ باعث عفونت جدی و بیماری التهابی لگن می شود که با علائم مانند تب، درد های لگنی، درد های شکمی یا درد در زمان نزدیکی تظاهر پیدا می‌کند. عفونت لگن، باروری را با مشکل روبرو می‌کند و حتی ممکن است باعث نازایی شود. گاهی ممکن است برای تخلیه آبسه و چرک نیاز به جراحی باشد.

سوزاک و روش تشخیص

جهت تشخیص سوزاک، پزشک با تهیه یک سوآپ از نواحی مانند واژن، حلق و مقعد نمونه تهیه کرده به آزمایشگاه می‌فرستد. در آزمایشگاه ازطریق کشت باکتری این بیماری تشخیص داده می‌شود. گاهی اوقات به علت خطاهای نمونه گیری یا مشکلات تکنیکی علیرغم وجود عفونت بیماری تشخیص داده نمی شود. جدیدترین روش تشخیص باکتری سوزاک، بررسیDNA و واکنش زنجیره پلی مرازاست که اگرچه هزینه بیشتری دارد اما دقیق تر بوده و نتایج آن در مدت زمان کمتری مشخص می‌شود.

درمان عفونت مقاربتی سوزاک

در گذشته درمان سوزاک کار پیچیده ای نبود و تنها با یک دوز پنی سیلین درمان صورت می‌گرفت. متأسفانه با پیدایش گونه های جدید باکتری و مقاومت باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک ها درمان پیچیده شده است. سوزاک همچنان با آنتی بیوتیک های خوراکی و تزریقی قابل درمان است.

درمان سوزاک همیشه باید همراه با درمان کلامیدیا صورت بگیرد، چرا که اغلب این دو عفونت با هم ظاهر می‌شوند. درصورت ابتلا به سوزاک حتماً باید شریک جنسی تان نیز مورد درمان قرار بگیرد. درمان با آنتی بیوتیک‌های مختلفی صورت می‌گیرد. سوزاک سهل ترین عفونت‌های آمیزشی جهت پیشگیری است، چرا که باکتری آن تنها در شرایط خاصی می‌تواند زنده بماند. استفاده از کاندوم از سوزاک پیشگیری می‌کند. به دلیل آنکه باکتری در حلق نیز زندگی می‌کند، در حین رابطه جنسی دهانی نیز باید ازکاندوم استفاده کرد.

عفونت آمیزشی کلامیدیا

عامل عفونت کلامیدیا، باکتری کلامیدیا تریکوماتیس است، که علائمی مشابه بیماری سوزاک ایجاد می‌کند و از طریق همان تماس جنسی منتقل می‌شود. باکتری کلامیدیا درسرویکس، مثانه، گلو و مقعد می‌تواند زندگی کند. این بیماری می‌تواند در هر دو جنس زن و مرد فاقد علامت باشد و علت ابتلا به عفونت های مکرر نیز همین است.

علائم کلامیدیا

همان‌طور که گفته شد اغلب زنان مبتلا به عفونت کلامیدیا فاقد علامت هستند. التهاب دهانه رحم ( سرویکس) شایعترین تظاهر عفونت کلامیدیاست. ترشحات واژینال و دردهای شکمی از نشانه‌های عفونت کلامیدیاست. عفونت دهانه رحم باعث التهاب مثانه شده و با علائمی مانند سوزش ادرار، درد و تکرر ادرار همراه است.

کلامیدیا اثرات مخربی برروی لوله های رحم می‌گذارد. همچنین می‌تواند منجربه التهاب لگن شود. اغلب خانم های مبتلا به کلامیدیا فاقد علامت هستند و این موضوع باعث می‌شود که به دنبال درمان نباشند. عدم درمان منجر به آسیب گسترده به لوله‌های رحم شده و مشکلاتی مانند ناباروری و حاملگی خارج رحمی را برای فرد ایجاد می‌کند.

کلامیدیا نیز همچون سوزاک منجر به تولد زودرس می‌شود. همچنین احتمال آلوده شدن نوزاد در حین عبور از کانال زایمان وجود دارد که باعث آسیب چشمی و عفونت ریوی نوزاد می‌شود.

کلامیدیا و روش تشخیص

پس از قرار دادن اسپکلوم در واژن توسط پزشک و تهیه نمونه از دهانه رحم و فرستادن نمونه به آزمایشگاه تشخیص باکتری کلامیدیا صورت می‌گیرد. البته از طریق نمونه ادرار نیز می‌توان به تشخیص باکتری پی برد که روش غیرتهاجمی است.

درمان کلامیدیا

درمان کلامیدیا شامل استفاده از آنتی بیوتیک‌هاست. معمولاً از یک دوز آنتی بیوتیک خوراکی مانند (آزیترومایسن) استفاده می‌شود. برخلاف باکتری سوزاک، باکتری کلامیدیا نسبت به آنتی بیوتیک موجود مقاومت کمتری دارد و راحتر به درمان پاسخ می‌دهد. استفاده از کاندوم و سایر روش ها در پیشگیری از انتقال این بیماری مؤثر است.

عفونت آمیزشی سیفلیس

سیفلیس یکی از عفونت‌های مقاربتی است، که قدمت دیرینه ای دارد. عامل بیماری‌زای آن باکتری اسپیروکت است. این باکتری در زیر میکروسکوپ ظاهری کرم مانند و حرکتی مارپیچ دارد. این باکتری در نواحی مرطوب مانند دهان و ناحیه تناسلی پنهان می‌شود و از این طریق عفونت را به بدن فرد منتقل می‌کند. این باکتری یک زخم بدون درد به نام شانکر ایجاد می‌کند.

علائم سیفلیس

این بیماری دارای سه مرحله و یک مرحله نهفته است. ابتدا زخم یا شانکر ایجاد می‌شود. این زخم بین 10 تا 90 روز پس از ابتلا به عفونت ایجاد می‌شود. به طور میانگین 21 روز پس از عفونت علائم اولیه این بیماری تظاهر می‌یابد. زمانی که زخم آشکار می‌شود، این بیماری بسیار مسری و قابل انتشار می‌گردد.

عفونت از طریق تماس با زخم منتقل می‌شود. چنانچه زخم بیرون از واژن یا روی آلت تناسلی مرد باشد، استفاده از کاندوم تأثیری در پیشگیری از انتقال بیماری ندارد. همچنین اگر زخم در دهان باشد بوسیدن نیز ممکن است باعث انتقال عفونت شود.

زخم سه تا شش هفته بعد بدون درمان از بین می‌رود، اما در صورت عدم درمان اولیه بیماری به شکل ثانویه چند ماه بعد مجدداً عود می‌کند. در اغلب خانم‌ها عفونت بدون درمان برطرف می‌شود. اگرچه برخی دیگر ممکن است وارد مرحله دوم شده و دچار سیفلیس ثانویه شوند که هفته‌ها یا ماه‌ها بعد از عفونت اولیه رخ داده و بین 4 تا 6 هفته نیز طول می‌کشد.

سیفلیس ثانویه یک بیماری سیستمیک است، این بدان معنی است که می‌تواند سایر ارگان‌های بدن را نیز دچار کند. در این مرحله فرد مبتلا ممکن است علائم مختلفی را تجربه کند، اما شایعترین علامت راش‌های پوستی است که معمولاً در کف دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود و بدون خارش است. توجه داشته باشید که گاهی اوقات این راش های پوستی به شدت کمرنگ بوده و تشخیص آنها بسیار سخت است و همچنین ممکن است در تمامی افراد ایجاد نشود.

سایر علائم سیفلیس ثانویه شامل ریزش مو، گلودرد، تب، سردرد و لکه های سفید روی بینی، دهان و واژن است. همچنین ضایعات و جراحات در نواحی تناسلی ممکن است ایجاد شود که بسیار شبیه زگیل تناسلی است. این جراحت‌های زگیل مانند مانند راش‌های پوستی بسیار مسری و قابل انتقال‌اند. این راش‌های پوستی در کف دست ها و پاها ایجاد می‌شوند و از طریق تماس پوستی قابل انتقال‌اند.

برخی افراد علیرغم ابتلا به سیفیلس ثانویه همچنان ممکن است فاقد هرگونه علامت مشخص باشند، در اصطلاح به این مرحله فاز نهفته می گویند. سپس با یا بدون فاز نهفته، که می‌تواند به مدت 20 سال یا بیشتر طول بکشد، بیماری وارد مرحله سوم می‌شود. در این مرحله معمولاً سیفیلس کمتر واگیردار است. سیفلیس ثالثیه نیز یک بیماری سیستماتیک است که می‌تواند اندام‌های مختلفی از بدن را درگیر کند و منجربه مشکلات در بدن از قبیل:

• تورم غیرعادی عروق بزرگ مانند آئورت قلب و مشکلات قلبی
• ایجاد ندول های بزرگ در اندام های بدن
• عفونت مغزی، سکته مغزی، مننژیت و التهاب سلول های عصبی
• درگیری چشم ها که باعث آسیب بینایی می شود
• آسیب شنوایی و کری

آسیب هایی که در مرحله سوم بیماری اتفاق می افتد بسیار شدید بوده و اغلب کشنده است.

سیفلیس و روش تشخیص

تشخیص سیفلیس با برداشتن قسمتی از زخم و مشاهده آن در زیر میکروسکوپ‌های اختصاصی صورت می‌گیرد. اما از آنجا که تشخیص این باکتری کارآسانی نیست، معمولاً تشخیص و درمان را با توجه به ظاهر شانکر یا زخم انجام می‌دهند. به دلیل آنکه این میکروارگانسیم در شرایط آزمایشگاهی رشد نمی‌کند، بنابراین استفاده از روش کشت سلولی روش مناسبی نیست.

آزمایش خون تخصصی نیز می‌تواند به تشخیص کمک کند. دو تست تشخیصی ویژه برای شناسایی عامل سیفلیس عبارتند ازVDRL و RPR می باشد. این تست‌ها قادر اند واکنش و پاسخ بدن نسبت به عفونت را شناسایی کنند، اما قادر به تشخیص و یافتن عامل ایجاد این بیماری نیستند. گاهی اوقات ممکن است این روش‌ها منجر به پاسخ کاذب مثبت شوند، درحالی که هیچ عفونتی وجود ندارد. بنابراین هر پاسخ مثبت باید توسط تست ‌هاي اختصاصي ترپونمیتأیید شود.

درمان سیفلیس

درمان با توجه به مرحله بیماری و تظاهرات بالینی آن طیف وسیعی دارد. تزریق پنی سیلین طولانی اثر در درمان هر دو نوع سیفلیس اولیه و ثانویه مؤثر است. درمان سیفلیس عصبی شامل تزریق پنی سیلین وریدی است. درمان جایگزین شامل تتراسایکلین و یا داکسی سایکلین خوراکی است.

خانم‌هایی که در زمان بارداری مبتلا به سیفلیس می‌شوند، عفونت را از طریق جفت به جنین منتقل می‌کنند. پنی سیلین جز معدود آنتی بیوتیک‌های قابل تجویز در زنان باردار است، چرا که می‌تواند از جفت عبور کند. در صورت عدم درمان بیماری می‌تواند منجر به نابینایی و مرگ نوزاد شود.

عفونت مقاربتی تب خال یا هرپس تناسلی

تب خال تناسلی یا هرپس یک بیماری عفونی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد می‌شود، که توسط تماس نزدیک با نواحی مانند دهان، واژن و سایر نواحی تناسلی منتقل می‌شود. ویروس ازطریق خراش یا زخم‌های غیر قابل رویت وارد پوست و لایه‌های پوششی بدن می شود. زمانی که ویروس تب خال وارد بدن شد،به سمت ریشه‌های عصبی رفته و در کنار طناب نخاعی ساکن می‌شود و برای همیشه در آنجا باقی می‌ماند.

زمانی که فرد آلوده دچار شیوع تب خال می‌شود، ویروس از طریق ریشه‌های عصبی به محل اولیه عفونت می‌رود. وقتی به سطح پوست می رسد قرمزی و تاول ایجاد می‌شود. بعد از اولین بار شیوع تب خال، شیوع‌های بعدی ممکن است هفتگی یا سالانه باشد. ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک و دو عامل ایجاد تب خال تناسلی‌اند، که نوع یک آن بیشتر باعث تاول در دهان و نوع دو باعث تاول در ناحیه تناسلی و مقعد می‌شود. شیوع هرپس ارتباط نزدیکی با عملکرد سیستم ایمنی دارد.

افرادی که سیستم ایمنی آنها به دلایلی مانند استرس، عفونت و مصرف داروها سرکوب و ضعیف شده شیوع بیشتر و طولانی تر از ویروس را خواهند داشت. هرپس تناسلی تنها از طریق تماس مستقیم فرد با فرد آلوده صورت می‌گیرد. اغلب افراد بالغ که از نظر جنسی فعال هستند حامل این ویروس هستند. یکی از دلایلی که عفونت به شدت در حال گسترده شدن است این است که اغلب خانم هایی که به این عفونت دچار هستند فاقد علامت بوده و نمی‌دانند که حامل ویروس‌اند. در برخی تنها ممکن است که کمی خارش و احساس ناراحتی ایجاد شود.

علائم تب خال تناسلی

درزمان مواجهه بدن با ویروس تب خال، یک دوره نهفتگی وجود دارد که معمولاً بین 3 تا 7 روز قبل از بروز ضایعه طول می‌کشد. در این دوران نهفتگی، هیچ علامتی وجود ندارد و ویروس نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. شیوع معمولاً دو هفته بعد از عفونت اولیه رخ می‌دهد و تظاهرات آن به شکل خارش، حس سوزش و گزگز به همراه قزمزی پوست است. 

در آخر تاول‌ها ایجاد می‌شوند. زمانی که تاول‌ها می‌ترکند نسبت به تماس بسیار حساس و دردناک‌اند که این درد معمولاً 7 تا 14 روز طول می کشد. از زمانی که خارش شروع شده تا زمانی که زخم‌ها به طور کامل بهبود یابند، عفونت بسیارقابل انتقال است، که بهبود اغلب بین 2 تا 4 هفته طول می‌کشد.

تشخیص تب خال تناسلی

زمانی که چندین تاول دردناک در ناحیه تناسلی مشاهده می‌شود، مشکوک به تب خال تناسلی می‌شویم. طی شیوع اولیه، مایع که از تاول ها بیرون می‌زند به آزمایشگاه فرستاده و ویروس کشت داده می‌شود. اما کشت سلولی تنها در 50 درصد موارد عفونی مثبت می‌شود. به عبارت دیگر جواب منفی کشت سلولی به اندازه پاسخ مثبت مفید و قابل استناد نیست، چرا که جواب تست ممکن است که به صورت کاذب منفی شود.

اما نمونه‌ای که از مایعات تاول قبل از خشک شدن و پوسته ریزی گرفته می‌شود، در صورت مثبت بودن قابل اعتماد است. همچنین از طریق آزمایش خون می‌توان آنتی بادی علیه ویروس تب خال را شناسایی کرد. این تست‌ها برای نوع 1 و 2 اختصاصی‌اندو قادر به شناسایی زمان آلوده شدن فرد با ویروس نیز می‌باشند و همچنین ممکن است در افرادی که هیچ گونه علامتی ندارند نیز عفونت را تشخیص دهند.

سایر تست‌های تشخیصی عبارتند از واکنش زنجیره پلی مرازکه ساختار و ماده ژنتیکی ویروس را تعیین می‌کند و همچنین روش فلورسنت آنتی بادی می‌تواند ویروس هرپس را شناسایی کند.

درمان هرپس تناسلی

اگرچه تاکنون درمان قطعی برای ویروس تب خال کشف نشده است، اما درمان‌هایی وجود دارد که از شیوع جلوگیری می‌کند. داروهای خوراکی مانند آسیکلوویر، فامویر، وال آسیکلوویر از تکثیر ویروس پیشگیری کرده و حتی مدت زمان شیوع و بروز مجدد را کوتاه می‌کند

اگرچه داروهای موضعی نیز وجود دارند اما کارایی کمتری نسبت به سایر داروها دارند، داروهای خوراکی و تزریقی در درمان بسیار مؤثرترند. باید به یاد داشته باشیم که درمان قطعی برای هرپس تناسلی وجود ندارد و داروها تنها شدت و مدت شیوع را کاهش می‌دهند.

هرپس‌های ثانویه برخلاف موارد جدید علائم خفیف تری دارند و اگر درمان در همان ابتدا و ظرف مدت 24 ساعت اولیه صورت بگیرد بسیار مؤثر است. بنابراین داروهای ضد ویروس باید پیشاپیش برای افراد مبتلا تجویز شود. به بیماران آموزش داده می‌شود که به محض احساس گزگز و مورمور و تشکیل تاول درمان را شروع کنند. در نهایت ممکن است درمان‌های سرکوب کننده برای افرادی که بیشتر از 6 بار در سال دچار عود مجدد ویروس می‌شوند مورد استفاده قرار بگیرد.

نکات بهداشتی در پیشگیری از انتقال ویروس تب خال

توجه داشته باشید که در زمان شیوع ویروس می تواند از قسمتی از بدن به قسمت های دیگر منتقل شود بنابراین:

• هرگز بعد ازتماس با تاول یا زخم‌ها به چشم‌ها و دهان دست نزنید
• شستشوی دست ها یک ضرورت غیرقابل انکار در طی دوران شیوع است
• هرگز لباس هایی که با تاول و زخم در تماس اند را با دیگران به اشتراک نگذارید
• همیشه برای کاهش خطر انتقال درحین رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید، متأسفانه فرد مبتلا حتی اگر در دوران شیوع نباشد قادر است ویروس را به شریک جنسی خود انتقال دهد.
• ممکن است لازم باشد که تمام روش های تماس جنسی حتی بوسیدن در زمان شیوع ویروس متوقف شود.
• ازآنجا که ویروس تب خال در حین بارداری و زایمان می تواند به نوزاد منتقل شود، خانم های بارداری که مبتلا به ویروس اند یا مشکوک هستند حتما باید به پزشک خود اطلاع دهند.

عفونت مقاربتی شانکروئید

شانکروئید یک عفونت آمیزشی است که عامل بروز آن باکتری هموفیلوس دوکرئی است. زخم شانکروئید در نواحی تناسلی مانند آلت تناسلی مرد، واژن، کلیتوریس ایجاد می‌شود. این زخم به شکل یک توده سفت 3 تا 10 روز بعد از تماس جنسی ایجاد می‌شود. سلول‌هایی که توده را ایجاد کرده‌اند، بعد از مدتی می‌میرند و زخم ایجاد می‌کنند که اغلب دردناک است.

اغلب غدد لنفاوی در ناحیه کشاله ران را نیز درگیر می‌کند. زخم دردناک و غدد لنفاوی سفت متورم اغلب در یک سوم افراد مبتلا دیده می‌شود. این بیماری در کشورهای درحال توسعه بسیار شایع است.

تشخیص شانکروئید

تشخیص بالینی شانکروئید در صورتی که فرد یک یا چند زخم دردناک در ناحیه تناسلی داشته باشد و تست برای سیفلیس و هرپس تناسلی منفی باشد داده می‌شود. واژه شانکروئید به معنی شبیه شانکر است، شانکر زخم تناسلی است که توسط بیماری سیفلیس ایجاد می‌شود اما نقطه تمایز این دو این است که زخم شانکر بدون درد و در لمس سفت بوده درحالی که شانکروئید دردناک و در لمس نرم است.

ازطریق کشت سلولی نیز می‌توان به تشخیص شانکروئید کمک کرد، تشخیص‌های بالینی درمان شانکروئید را حتی اگر کشت سلولی امکان پذیر نباشد تأیید می‌کنند. 

درمان شانکروئید

درمان شانکروئید اغلب با یک تک دوز آنتی بیوتیک مانند آزیترومایسین خوراکی یا یک دوز تزریقی سفتریاکسون صورت می‌گیرد. سایر داروها سیپروفلوکساسین و اریترو مایسین اند، هر زمان که درمان شروع شود زخم‌ها طی یک هفته شروع به بهبود می‌کنند. درصورتی که پس درمان بهبودی حاصل نشود، بیمار باید مجدداً مورد بررسی قرار بگیرد و از نظر ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند ایدز آزمایش شود.

پس از تماس با فرد مبتلا به شانکروئید چه باید بکنیم؟

درصورت رابطه جنسی با فرد مبتلا به شانکروئید حتماً فرد باید توسط پزشک یا پرستار مورد بررسی قرار بگیرد. چه فرد مبتلا زخم داشته باشد یا نه باید تحت درمان قرار بگیرند. به علاوه اگر تماس 10 روز یا کمتر، قبل از شیوع زخم در شریک جنسی بوده است، باز هم هر دو شریک جنسی باید تحت درمان قرار بگیرند.

عفونت آمیزشی شپش تناسلی و گال (جرب)

عفونت های انگل خارجی عفونت‌هایی هستند که توسط انگل های خیلی کوچک مانند شپش یا کرم‌های ریز ایجاد می‌شوند. آنها توسط تماس فیزیکی نزدیک و تماس جنسی منتقل می‌شوند. این انگل مو و پوست را درگیر می‌کند و باعث خارش در این نواحی می‌شود.

عفونت آمیزشی شپش تناسلی

شپش تناسلی یک عفونت است که در ناحیه تناسلی توسط انگل ایجاد می‌شود. شپش ها حشرات کوچکی هستند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده اند. این حشره در موهای ناحیه تناسلی زندگی می‌کند و منجر به خارش شدید می‌شود. درمان اغلب با محلول پرمترین 1 درصد صورت می‌گیرد.

این محلول بر روی ناحیه تناسلی استفاده شده و پس از ده دقیقه شستشو داده می‌شود. توجه‌ کنید که هیچ کدام از داروهای ضد شپش نباید در نزدیک چشم استفاده شوند به دلیل آنکه سبب ناراحتی و آسیب می‌شوند. لباس‌ها و رختخواب فرد باید حتماً با آب جوش و توسط ماشین لباس شویی شسته شوند. به خاطر داشته باشید که درمان باید در هر دو شریک جنسی صورت بگیرد.

گال یا جرب

یک عفونت‌ است که توسط انگل خارجی به نام مایت‌ها که کرم‌های ریزی‌اند و با چشم قابل رؤیت نیستند، ایجاد می‌شود. این انگل در پوست زندگی می‌کند و باعث خارش در نواحی دست‌ها، پاها، ران ها و باسن می‌شوند. خارش معمولاً چندین هفته بعد از تماس با عامل بیماری زا ایجاد شده و معمولاً برجستگی‌های به همراه خارش تشکیل می‌شود. خارش معمولاً در شب بسیار شدیدتر وآزار دهنده تر است.

درمان استاندارد گال یا جرب پماد پرمترین 5 درصد است که در تمام بدن استفاده می‌شود و 8 تا 14 ساعت بعد از آن شستشو داده می‌شود.

استرومکتول نیز یه داروی خوراکی مؤثر در درمان گال است. مرکز کنترل بیماری‌ها توصیه به مصرف 200 میلگیرم به ازای هر کیلو وزن بدن در یک دوز است که مجدداً دو هفته بعد نیز مصرف شود. اگرچه بیشتر بیماران استفاده از استرومکتول خوراکی را راحت تر می‌دانند اما نسبت به کرم‌های موضعی عوارض بیشتری گزارش شده است.

نتیجه گیری

درصورت ابتلا به یکی از انواع عفونت‌های مقاربتی، ممکن است شانس ابتلا به سایر عفونت‌های مقاربتی افزایش می‌یابد. برخی انواع عفونت های آمیزشی چنانچه درمان نشده باقی بمانند عواقب ناگواری به دنبال خواهند داشت. در برخی موارد بیماری می‌تواند منجربه مرگ شوند.

خوشبختانه بیشتر بیماری‌های مقاربتی قابل درمان‌اند و در برخی مواقع به طور کامل درمان می‌شوند. در سایر موارد تشخیص و درمان به موقع در کاهش علائم و عوارض ناشی از عفونت آمیزشی مؤثر است. فرایند درمان بیماری‌های آمیزشی شامل درمان همزمان شریکای جنسی است.

حتماً تا درمان کامل عفونت‌های مقاربتی از داشتن رابطه جنسی خوداری کنید. استفاده از روش‌های حفاظتی در رابطه جنسی به داشتن رابطه سالم و ایمن کمک می‌کند.